01 nov 2013
week 100(!): 24 t/m 30 oktober
Op 24 oktober zijn we naar de winkel gewandeld. Op de terugweg heeft Bas weer genoten van het “zelf lopen”. We zijn weer bij de paardjes gaan kijken, Bas heeft lekker door de blaadjes gerend en we zijn bij het speelveldje geweest. Mark kwam op 25 oktober ziek naar huis. Bas wilde steeds bij Mark gaan kijken en zei steeds “Papa beetje ziek”. We zijn weer naar de winkel gewandeld, hebben door de blaadjes gerend en zijn bij de paardjes geweest.
Op 26 oktober ben ik een dagje gaan shoppen met opa en oma Van Aerle, tante Maartje en tante Willeke. Bas en Laura zijn bij Mark thuis gebleven. ’s Middags zijn ze even bij tante Monique, oom Anton, Esther en Lars op bezoek geweest. Bas heeft erg fijn gespeeld en wilde nog niet mee toen Mark weer naar huis wilde.
Het was slecht weer op 27 oktober. We hebben de eendjes gevoerd en een klein stukje gewandeld, totdat het ging regenen, toen zijn we snel naar huis gegaan. Bas is met Mark frietjes gaan halen.
Ook op 28 oktober was het slecht weer. Het heeft veel geregend en waaide erg hard. We zijn met de auto naar de winkel geweest.
Op 29 oktober kwam de thuiskapper voor de eerste keer om Bas zijn haar te knippen. Ik had Bas de afgelopen dagen al een paar keer verteld dat er een mevrouw zou komen om zijn haar te knippen. Als ik vroeg: “wat komt de mevrouw dinsdag doen?” Dan zei Bas: “knippen, op het hoofd, en mijn neus (hoe hij daarbij kwam weet ik niet???); eigen stoeltje”. Toen Ellen binnenkwam, kroop Bas bijna in mijn broek. Zo verlegen heb ik hem nog nooit gezien. Hij wilde dan ook niet in zijn eigen kinderstoel zitten en moest daarom bij mij op schoot. Ellen heeft erg haar best gedaan om Bas zijn vertrouwen te winnen. Ze heeft hem wat lego-blokjes en autootjes gegeven aan tafel, zodat hij tijdens het knippen kon spelen en bouwde een “garage” van de plantenspuit, een kwast en de cape die Bas niet om wilde. Op een gegeven moment ging het beter en begon Bas toch tegen haar te praten, maar toen ze naar huis ging, wilde hij haar geen hand of high-five geven. Wel ging hij voor het raam zwaaien. ’s Middags zijn we naar tante Willeke gewandeld. Tante Maartje, Eline en oma Van Aerle waren er ook. Toen we terug naar huis wandelden, wilde Bas nog even naar de eendjes en zijn we nog een stukje verder gewandeld.
Op 30 oktober zijn we 2,5 keer naar Jan Linders gewandeld: op de hoek van de straat dacht ik eraan dat mijn portemonnee nog thuis lag. Toen we aan de kassa stonden, bleek mijn pinpas niet in mijn portemonnee te zitten en moesten we weer helemaal terug naar huis om het pasje op te halen. Toen we voor de 2e keer naar huis liepen, heeft Bas weer zelf gelopen, door de blaadjes gerend en zijn we naar het speeltuintje geweest.
Als we te voet naar de winkel gaan, mag Bas het laatste stuk zelf lopen. Dat vindt hij zó leuk! Dan gaan we meestal even naar de paardjes kijken en even naar het speeltuintje, waar hij wat rondrent en even op de wipkip of de schommel gaat. Nu de herfst begonnen is, rent hij door de blaadjes en springt in de plassen; mooi om hem daar zo van te zien genieten. Als ik weer verder wil lopen, zegt hij: “één keer, héél even nog”. Als we dan thuis komen, ruilen we zijn natte schoenen, sokken en broek voor zijn sloffen en pyjamabroek en dan speelt hij weer lekker verder.
